ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ ေတး
ကိုယ့္လယ္ကို ထြန္ယက္ ေနရေပမဲ့
မလံုျခံဳတဲ့ လယ္သမား တစ္ေယာက္
သစ္ရိပ္ကို ခိုရင္း
ၿမိဳ႕ေဟာင္းဘက္ ဆီကို ေငးၾကည့္လို႔
ေသခ်ာတာကေတာ့
သူ႔အေငးဟာ
ၿမိဳ႕ေဟာင္းကို ရန္ရွာမဲ့ အေငးမဟုတ္။
အေနာက္ဘက္ ရွားပင္တန္း ဆီက ေပၚထြက္လာတဲ့
ရင္ကြဲေကာင္ရဲ႕ ေတးဟာ ေဆြးျမည့္ဖြယ္
ရာဇ၀င္မွာ ခ်စ္ကံေခ ရရွာတဲ့ မင္းသမီး
သူ႔အခ်စ္ဟာ
သူ႔ေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အတူ ျမင့္ျမတ္တယ္။
တစ္ေန႔သား ၿမိဳ႕ျပကဗ်ာ ဆရာ တစ္ေယာက္
ေရာက္လာတယ္။
အာသာ၀တီ နတ္ပန္းကို ရွာဖို႔တဲ့၊ ေတြ႕မသြား ရွာဘူး။
ဒီအရပ္မွာ ဘာပန္းမွ မပြင့္ေတာ့ဘူး
ကဗ်ာဆရာ သူ မသိရွာ ဘူးကိုး။
မင္းသမီးရဲ႕ က်ိန္စာ ေဖာ္ျပခ်က္
လိုခ်င္ တပ္မက္ စိတ္နဲ႔ မရွာဘဲ
ေထြးေပြ႕ ထားရတဲ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး စိတ္နဲ႔သာ ရွာရတဲ့
ယဥ္ေက်းမႈကုိ ၿမိဳ႕ေဟာင္းက
သူ႔ဒႆနထဲမွာ ၀ွက္ထားရဲ႕။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းသူ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသားေတြ
သစ္ပင္ေတြရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြ
မင္းသမီးဆီ ယံုၾကည္ ပံုအပ္ထား
သူ လာမွပဲ ႀကီးေတာ့ မတဲ့။
သူ လာမွပဲ သီးေတာ မတဲ့။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ တံခါးေတြ ကေတာ့
ပ်ဴေတြရဲ႕ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ျမဲျမံ ခဲ့တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္လည္း အခုေတာ့ ျပန္ေတြ႕ရၿပီ။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းေပၚ ျဖတ္ပ်ံ သြားတဲ့ တိမ္ေတြ ကေတာ့
တစ္ခ်ိန္က စစ္႐ံႈးသြားတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို
ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ သေဘာနဲ႔
အနည္းငယ္ ရြာခ်ရဲ႕။
အိပ္တန္းပ်ံ ငွက္အုပ္ေတြ
သူ႔ရင္ကို ကန္ ျပန္သြားပံု
အေမွာင္ထဲ ေနခဲ့ ေပဦးေတာ့ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီးေရ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုရာကို သြားၿပီလို႔ ႏႈတ္ဆက္ ေနသလို။
သမိုင္း အရပါပဲ
ဓားေတြ၊ လွံေတြ၊ နံရံေတြဟာ
ရန္သူကို မလံုျခံဳ ခဲ့ဘူး။
စည္ေတာ္သံကို နားစြင့္ ေနရတဲ့ ရန္ပယ္ေခ်ာင္း ဟာလည္း
အခ်ိန္မမီ သတင္း ေနာက္က် ခဲ့ပါတယ္ တဲ့။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ အသည္း ႏွလံုး
မင္းသမီးကို ေတာင္းပန္တယ္။
တိုက္ပြဲၾကားက အေစခံ မိအုကို လက္ဆြဲၿပီး စစ္ေျပးခဲ့ ရတဲ့ မင္းသမီး
ေျပးရင္း လႊားရင္း
သူ႔နားေတာင္းေလး ျပဳတ္က်
ေခ်ာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေတာင္ေရ က်ရာ
နားေတာင္းက် ေခ်ာင္းကေလး။
ပန္းပြင့္ကိုသာ ခူးစား ရွာတဲ့ နရမုခိ မင္းသမီးကို ျခေသၤ့ ပါးစပ္ထဲမွာ ႏို႔ခ်ိဳ တိုက္ေကၽြး ေမြးခဲ့ရတယ္။
ပါးစပ္ ရာဇ၀င္ ေတးေတြကလည္း
ထပ္ခါ ထပ္ခါ ဟစ္ေႂကြးရင္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ဳိးဆက္ ေတြကို
ေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ ပါတယ္။
သေရ ေခတၱရာ သူလွ်ဳိ
စည္ေတာ္ကို ေဖာက္တဲ့ သစၥာေဖာက္
စည္းကို ေဖာက္တဲ့
သစၥာေဖာက္ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္
ဗိႆႏိုး ၿမိဳ႕ႀကီး(ဘီစီ ၂ - ေအဒီ ၄)
ေပ်ာက္ဆံုး ခဲ့ရတယ္
ပ်က္သုဥ္း ခဲ့ရတယ္။
ေၾကး၊ သံ၊ ေျမ
အႏုသုခုမ အႏု လက္ရာေတြကို
ႏိုင္နင္း ခဲ့တဲ့ ဗိႆႏိုး
ဒြတၱေပါင္ ဘုရင္က
ပန္ထြာရဲ႕ အခ်စ္ကို ခိုးတယ္။
ရန္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္က
ဗိႆႏိုးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကို ခိုးယူတယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ မပ်က္ခင္ ျမႇဳပ္၀ွက္ ခဲ့ၾကတဲ့
အ႐ိုးအိုး ေတြကို ေတြ႕လို႔ ျပန္ေမး ၾကည့္ေတာ့
ဗိႆႏိုးဟာ မပ်က္ခဲ့ ဘူးတဲ့လား
ေၾသာ္-ၿမိဳ႕ေတာ္ မပ်က္ခင္ သူတို႔
ျမႇဳပ္ႏွံခံ လိုက္ၾက ရတာကိုး။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ မေတြ႕ရိွ ရေသးတဲ့ အစိတ္အပိုင္း
ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ ေတြဟာ
ခ်စ္ျမတ္ႏိုး တတ္သူ ေတြကို ေစာင့္ေနဆဲ
မရိွေသးတဲ့ ဇာတ္လမ္းရဲ႕စိတ္ကူး ႐ုပ္တုေတြက
ရိွခဲ့တဲ့ ဇာတ္လမ္း အတိုင္း
ေလထုထဲမွာ ျပတယ္။
ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ အုတ္ခဲ ေဟာင္း တစ္လံုးဟာ
ေကာက္ကိုင္ ၾကည့္သူရဲ႕ အေတြးေတြကို
အဆံုးထိ ေမာင္းႏွင္တယ္။
ၿမိဳ႕သစ္ဆီ သြားေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြ အတြက္
ၿမိဳ႕ေဟာင္းရဲ႕ သင္ခန္းစာက
ၿမိဳ႕ေဟာင္းက ဒဂၤါျပား ေလး တစ္ျပားကို
ေကာက္ရ သြားတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသား ေလးတစ္ေယာက္
သူ႔ကိုယ္က်ဳိး အတြက္ သံုးမိလို႔
တစ္သက္လံုး အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ေရာဂါ ရခဲ့တယ္။ ။
ရာမ်ဳိး
(Teen မဂၢဇင္း ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀၁၃)
No comments:
Post a Comment